“Bij Sonneburgh steunen collega’s elkaar door dik en dun”

Astrid Veerman was ooit de eerste Verzorgende bij Sonneburgh die de opleiding voor EVV’er ging volgen. Ze werkt al meer dan 25 jaar bij de organisatie: eerst in Het Havenlicht en nu in Ravenswaard. “Je moet vooruit blijven kijken…”

Het ging haar aan het hart toen Het Havenlicht op de schop moest, vertelt Astrid eerlijk. “Ik ben helemaal geen mens van verandering. Het oude Havenlicht was klein en gemoedelijk, met een hechte groep collega’s, korte lijntjes en hele goede contacten met de bewoners. Een tweede thuis. Ik zat er goed en wilde eigenlijk helemaal niet weg…”

Vooruitkijken

Toch is Astrid blij dat ze – toen de renovatie eenmaal aanstaande was – het heft in eigen handen nam en solliciteerde op een functie bij Ravenswaard. “Je moet altijd vooruitkijken, vind ik. Met kniezen over hoe het was kom je ook niet verder. Daarom heb ik de keuze gemaakt om bij Ravenswaard te gaan werken en dat bevalt me goed.

Ik mis mijn collega’s van Het Havenlicht wel. In het begin had ik nog veel app-contact met hen, maar dat verwatert ook op den duur. Gelukkig heb ik hier inmiddels een band gekregen met nieuwe leuke collega’s en bewoners. Ik ben na de renovatie dus niet meer teruggegaan. Ik heb mijn draai hier helemaal gevonden…”

Typisch Sonneburgh

“Ook in Ravenswaard zie je veel van de typische Sonneburgh-sfeer terug. Bij Sonneburgh steunen collega’s elkaar en staan ze voor elkaar klaar. In de zorg is het soms zwaar werken en je hebt elkaar gewoon nodig. Dat bleek zeker in de afgelopen corona-maanden…”

Astrid noemt de diverse kaartjes en kleine presentjes die de medewerkers van Sonneburgh in de afgelopen maanden kregen toegestuurd om hen een hart onder de riem te steken. “Ook leidinggevenden hielden ons met appjes op de been, zelfs de bestuurder van Sonneburg. Dat is toch mooi? Daarmee laten ze zien dat ze onze inspanningen waarderen en dat voelt goed.”